Le Petit Chaperon rouge / Little Red Riding Hood de Charles Perrault
Il habeva un vice un infanta de village que era le plus belle imaginabile; su matre era folle pro illa, e su granmatre mesmo plus folle. Ille generose femina faceva fabricar pro illa un micre cappucio rubie que la iva tanto ben que ubique, on la appellava le Cappucito rubie.
Un die, su matre, que habeva cocite e preparate pastisserias, la diceva: « Va vider como tu granmatre es, proque io ha apprendite que illa era malade; apporta la un pastisseria e iste micre potto de butyro ». Le Cappucito rubie partiva immediatemente pro le casa de su granmatre, que viveva in un altere village. Al passar per un bosco, illa incontrava Senior le lupo, que haberea multo amate mangiar la; ma ille non osava a causa de alicun secatores de arbores que era in le silva. Ille la demandava ubi illa iva; le povre infanta, que non sapeva como periculose il es arrestar se e ascoltar un lupo, le diceva: « Io va visitar mi granmatre e apportar la un pastisseria con un micre potto de butyro inviate per mi matre. »
« Vive illa longe de hic? diceva le lupo. »
« Oh! si, diceva le Cappucito rubie; es post le molino a vento que vos vide ibi, al prime casa del village. »
« Ben, diceva le lupo, io tamben vole ir visitar la; io prende iste cammino hic, e tu prende illo, e nos videra qui sera ibi primemente. «
Le lupo comenciava a currer con tote su fortia per le plus curte cammino, durante que le infanta se iva per le plus longe cammino, amusante se per colliger castanias, currer post papiliones e facer bouquets con le micre flores que illa trovava.
Le lupo non necessitava multo tempore pro arrivar al casa del granmatre; ille colpa al porta: Toc, toc.
« Qui es ibi? »
Vostre granfilia, le Cappucito rubie (diceva le lupo, falsificante su voce), que vos apporta un pastisseria e un micre potto de butyro inviate per mi matre.
Le generose granmatre, que era al lecto proque illa se sentiva un poco mal, le criteva: « Tira le micre clavo de ligno, assi le micre bobina cadera ».
Le lupo tirava le clavo, e le porta se aperiva. Ille se precipitava super le bon femina, e la devorava in un instante; proque ille non habeva mangiate depost plus de tres dies. Postea, ille claudeva le porta e se placiava in le lecto del granmatre, attendente le Cappucito rubie, que veniva alicun momentos plus tarde e colpava al porta. Toc, toc. « Qui es ibi? »
Le Cappucito rubie, al audir le voce forte del lupo, primo habeva timor, ma proque illa credeva que su granmatre habeva prendite frigido, illa respondeva: « Io so vostre granfilia, le Cappucito rubie, e vos apporta un pastisseria e un micre potto de butyro inviate per mi matre ». Le lupo faceva su voce plus suave e criteva: « Tira le micre clavo de ligno, assi le micre bobina cadera ». Le Cappucito rubie tirava le clavo, e le porta se aperiva.
Le lupo, al vider la entrar, se celava sub le copertura del lecto e la diceva: « Placia le pastisseria e le micre potto de butyro super le coffro de provisiones, e veni cubar te con me ». Le Cappucito rubie se disvesti e va in le lecto, ubi illa era multo surprendite per vider le apparentia de su granmatre in su roba de nocte. Illa la diceva:
« Mi granmatre, quanto grande son vos bracios! »
« Es pro imbraciar te melio, mi puera. »
« Mi granmatre, quanto grande son vos gambas! »
« Es pro currer melio, mi infanta. »
« Mi granmatre, quanto grande son vos aures! »
« Es pro ascoltar melio, mi infanta. »
« Mi granmatre, quanto grande son vos oculos! »
« Es pro vider melio, mi infanta. »
« Mi granmatre, quanto grande son vos dentes! »
« Es pro mangiar te melio. »
Al pronunciar iste parolas, le vil lupo saltava super le Cappucito rubie e la mangiava.
Leger Interlingua 